• وبلاگ : 
  • يادداشت : جمعه ها ي تكراري
  • نظرات : 5 خصوصي ، 71 عمومي
    • آموزش پیرایش مردانه اورجینال

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     <      1   2   3   4   5      >
     
    + سحر 

    سلام دوست عزيز وبتون زيباست

    اميدوارم هميشه موفق و پيروز باشيد

    وقت داشتين به من سر بزنيد تا بعد

    يا علي

    + دفتر آبي 

    سلام عزيز

    ممنون كه ساييه پر مهرتون رو از دفتر آبي دريغ نمي كنيد

    دفتر آبي آپ شده و منتظره حضورتون لحظه شماري ميكنه

    + جوونك 
    فرسود پاي خود را چشمم به راه دور
    تا حرف من پذيرد آخر كه : زندگي
    رنگ خيال بر رخ تصوير خواب بود.
    ***
    دل را به رنج هجر سپردم، ولي چه سود،
    پايان شام شكوه ام
    صبح عتاب بود.
    ***
    چشمم نخورد آب از اين عمر پر شكست:
    اين خانه را تمامي روي آب بود.
    ***
    پايم خليده خار بيابان.
    جز با گلوي خشك نكوبيده ام به راه.
    ليكن كسي، ز راه مددكاري،
    دستم اگر گرفت، فريب سراب بود.
    ***
    خوب زمانه رنگ دوامي به خود نديد:
    كندي نهفته داشت شب رنج من به دل،
    اما به كار روز نشاطم شتاب بود.
    ***
    آبادي ام ملول شد از صحبت زوال.
    بانگ سرور در دلم افسرد، كز نخست
    تصوير جغد زيب تن اين خراب بود.
    + جوونك 
    شب سردي است، و من افسرده.
    راه دوري است، و پايي خسته.
    تيرگي هست و چراغي مرده.
    ***
    مي كنم، تنها، از جاده عبور:
    دور ماندند ز من آدم ها.
    سايه اي از سر ديوار گذشت،
    غمي افروز مرا بر غم ها.
    ***
    فكر تاريكي و اين ويراني
    بي خبر آمد تا با دل من
    قصه ها ساز كند پنهاني.
    ***
    نيست رنگي كه بگويد با من
    اندكي صبر، سحر نزديك است.
    هر دم اين بانگ بر آرم از دل:
    واي، اين شب چقدر تاريك است!
    ***
    خنده اي كو كه به دل انگيزم؟
    قطره اي كو كه به دريا ريزم؟
    صخره اي كو كه بدان آويزم؟
    ***
    مثل اين است كه شب نمناك است.
    ديگران را هم غم هست به دل،
    غم من، ليك، غمي غمناك است.
    + جوونك 
    روشني است آتش درون شب
    و ز پس دودش
    طرحي از ويرانه هاي دور.
    گر به گوش آيد صدايي خشك:
    استخوان مرده مي لغزد درون گور.
    ***
    دير گاهي ماند اجاقم سرد
    و چراغم بي نصيب از نور.
    ***
    خواب دربان را به راهي برد.
    بي صدا آمد كسي از در،
    در سياهي آتشي افروخت.
    بي خبر اما
    كه نگاهي در تماشا سوخت.
    ***
    گر چه مي دانم كه چشمي راه دارد با فسون شب،
    ليك مي بينم ز روزن هاي خوابي خوش:
    آتشي روشن درون شب.
    + جوونك 
    ني ها، همهمه شان مي آيد
    مرغان، زمزمه شان مي آيد .
    در باز ونگه كردم
    و پيامي رفته به بي سويي دشت .
    گاوي زير صنوبرها،
    ابديت روي چپرها .
    از بن هر برگي وهمي آويزان
    و كلامي ني ،
    نامي ني .
    پايين، جاده بيرنگي .
    بالا، خورشيد هم آهنگي .
    + جوونك 
    در دور دست
    قويي پريده بي گاه از خواب
    شويد غبار نيل ز بال و پر سپيد .
    لب هاي جويبار
    لبريز موج زمزمه در بستر سپيد .
    در هم دويده سايه و روشن .
    لغزان ميان خرمن دوده
    شبتاب مي فروزد در آذر سپيد .
    همپاي رقص نازك ني زار
    مرداب مي گشايد چشم تر سپيد .
    خطي ز نور روي سياهي است :
    گويي بر آبنوس درخشد زر سپيد .
    ديوار سايه ها شده ويران .
    دست نگاه در افق دور
    كاخي بلند ساخته با مرمر سپيد .
    + جوونك 
    دير گاهي است در اين تنهايي
    رنگ خاموشي در طرح لب است.
    بانگي از دور مرا مي خواند،
    ليك پاهايم در قير شب است.
    ***
    رخنه اي نيست در اين تاريكي:
    در و ديوار بهم پيوسته.
    سايه اي لغزد اگر روي زمين
    نقش وهمي است ز بندي رسته.
    ***
    نفس آدم ها
    سر بسر افسرده است.
    روزگاري است در اين گوشه پژمرده هوا
    هر نشاطي مرده است.
    ***
    دست جادويي شب
    در به روي من و غم مي بندد.
    مي كنم هر چه تلاش،
    او به من مي خندد.
    ***
    نقش هايي كه كشيدم در روز،
    شب ز راه آمد و با دود اندود.
    طرح هايي كه فكندم در شب،
    روز پيدا شد و با پنبه زدود.
    ***
    دير گاهي است كه چون من همه را
    رنگ خاموشي در طرح لب است.
    جنبشي نيست در اين خاموشي:
    دست ها، پاها در قير شب است.
    + جوونك 
    دود مي خيزد ز خلوتگاه من.
    كس خبر كي يابد از ويرانه ام؟
    با درون سوخته دارم سخن.
    كي به پايان مي رسد افسانه ام؟
    ***
    دست از دامان شب برداشتم
    تا بياويزم به گيسوي سحر.
    خويش را از ساحل افكندم در آب،
    ليك از ژرفاي دريا بي خبر.
    ***
    بر تن ديوارها طرح شكست.
    كس دگر رنگي در اين سامان نديد.
    چشم مي دوزد خيال روز و شب
    از درون دل به تصوير اميد.
    ***
    تا بدين منزل نهادم پاي را
    از دراي كاروان بگسسته ام.
    گرچه مي سوزم از اين آتش به جان،
    ليك بر اين سوختن دل بسته ام.
    ***
    تيرگي پا مي كشد از بام ها:
    صبح مي خندد به راه شهر من.
    دود مي خيزد هنوز از خلوتم.
    با درون سوخته دارم سخن.
    *****
    + قاصدك 

    سلام.وبلاگ قشنگي داريدوشعرتون به دل مشينه.اميدوارم موفق باشيد.خوشحال ميشم اگه سري به وبلاك من بزنيد

    + نازي 
    سلاااااااااااااااااااام[لبخند]
    من آپ کردم .
    نمي ياي به ديدنم؟؟؟[لبخند][گل]
    منتظر حضور سبزتم [لبخند]
    + محمد رضا آقابيگي 

    همراز عزيزم سلام

    از اينكه اومدي ممنون

    اميدوارم دعايت مستجاب گردد

    دعا من اينست كه اين جمعه تكراري نباشد وامام زمان بيايد و جلوي اين همه خون ريزي بگيرد

    موفق باشي

    + مريم 

    سلام دوست عزيز

    ممنون كه به من سر زدين

    اين مطلبتان هم زيبا بود

    مخصوصا عكسي كه براش گذاشتين

    موفق باشين

    باز هم به من سر بزنين

    باي

    + غزل 

    دوست عزيز سلام

    براي اين شعرتون بايد بگم باش تا صبح دولتت بدمد

    براي پست قبلي تون بايد بگم ايده خوبي بود !

    موفق باشيد

    + نازي 

    سلام

    وبلاگ فوق العاده اي داري .

    اميدوارم موفق باشي..................

    خوشحال مي شم به وب منم سري بزنيد.

     <      1   2   3   4   5      >