گفتمش نقاش را نقشي بكش از زندگي

با قلم نقش حبابي بر لب دريا كشيد

من اپم

كجاست ساحل

بر گسترة بي‌ترحم امواج
كشتي روياهاي دور
كشتي آرزوهاي گرم ساحل خيز ،شكست؟
اميد به غروب نشست
سايه‌هاي بنفش نزديكند، واژه‌ها را دريابيد
سكوت را.... تنهايي را!!!!!
چشماهايت همان تكرار دلفريب لحظه‌هاست
و اشك‌هايت ،بهانه‌هاي گرم هميشگي
فراموشمان كرد، ساحل
مرا و تورا
بر گسترة بي‌ترحم امواح
شكست در عمق ثانيه‌هاست؟
و انتظار مي‌كشد مرا، سرزمينم را
و هر آنچه پاس داشتم از،سرزمينت ، عشقت ، و از تو........؟

از كتاب آرزوهاي گمشده يك دختر (شكوه شيراني)

بيا هزاره درد مرا تو باور کن
نگاه منتظرم را دوباره پرپر کن
چه ساده و چه صميمي مرا تو مي فهمي
بيا به بوي حضورت مرا معطر کن

*******************

هيچ کس بر در عشق اينهمه استاد که من
يا از تو به اين درد دل افتاد که من
آن را که ميان ما جدايي افکند
دشنام نمي دهم چنان باد که من

*******************

من از گفتن نمي ترسم دلم درياست مي دانم
سراي سينه ام ياد آور مهر است مي دانم
پر از دلتنگي و حرفم ولي خاموش مي مانم
سکوت تلخ من گويا تر از غوغاست مي دانم

سلام و عرض تسليت

سلامخوبين

سر نمي زنين

من اپم و منتظر

يا حق

با سلام:

شب هاي بي تو! باز هم شب با تمام رازهايش فرا رسيد و من در حصار اين قفس بيشتر از همه به تو مي انديشم تويي که تمام لحظات زندگي مرا محاصره کرده اي تويي که نمي دانم کي خواهي آمد تا با تمام دلتنگي هاي سرزمين آرزوهايم وداع کنم تا شقايق هاي قلبم دوباره جان بگيرند تا از درياي نگاهت قطره اي هم بر کوير چشمانم بريزم تا ستاره هاي آسمان زندگيم از ناله هاي شبانه ام آرام بگيرند

تا آمدنت خواهم گريست اي يوسف زهرا