سلام اي همراز و هم آواي سكوت من .. اي در حصار تنهائي خويش اسير .. آمده ام تا لحظه ها رو با تو شريك باشم .. تنهائيت ترك بردارد و راه به خلوتت يابم .. از دياري به نام عشق . كوله باري پر از حرف نگفته .. اي تنها همراز ..
عمريه دلسپردم به لحظه هاي رفته..به گريه ي ناتموم، گلايه ي نگفته ..
دلم گرفته از اين دغدغه هاي ترديد..از غربت پرستو که بي بهانه کوچيد..
زمستوناي سنگين، من و سکوت غمگين..بيداري شبونه، حسرت خواب رنگين..
از درد ديدن تو، تو باغ سبز رويا ..رو شاخه هاي آبي، سرخي سيب حوا..
آفتابي شو اي خوب من تا ذره ذره آب بشم..تنهاتر از يه قاصدک سبک تر از حباب بشم..
نذار بمونم رو زمين نگو ازت جدا بشم ..بذار که پرواز بکنم ازين قفس رها بشم..
