امروز باز در پس پرده زلال اشک

در پشت پلک هايم او را نگريستم

يادش وجودم را عطراگين نمود

طنين صدايش تمام وجودم را در برگرفت

و من چون جوانه اي مي مانم

که سر از خاک بر مي دارد

رو به سوي نور

و حجم سرد توده خاک را

با ريشه هايي که زلال آب را جستجو مي کند

با اراده پشت سر خواهم گذاشت

و او را در هر لحظه با تمام وجود

جستجو خواهم کرد

او که مرا به آسمان پيوند خواهد داد

و من جرعه جرعه نور مي نوشم

تا بدانم براي زيستن

بايد قلبي تپنده داشت

بايد حرکت کرد

بايد چون دانه جوانه زد.

.....
الهي!

دلهايمان را پس از آنکه

به سوي نور فراخواندي

و آسمان را نشانش دادي

ما را به سوي خويش فرا خوان

يارمان نما

که در تاريکي نمانيم

و راه را گم نکنيم

الهي !

خورشيد رحمتت را بر ما بتابان

که تو بخشنده و مهرباني