نظرات ياداشت آن دو چشم درشت و سياه -

+ سراب عشق

گاهي ما نيازمند بياباني ميشويم !
بياباني براي فرياد کشيدن
با تمام وجود ...
همانجا که انساني نيست براي خيره شدن به تو
و خودت را فريب بدهي به اين اميد که فقط او صدايت را مي شنود
و آنقدر فرياد بزني که ديگر ناي حرف زدن نداشته باشي ...
گاهي ما نيازمند بياباني ميشويم
براي آنکه در آغوشش دراز بکشيم و در آسمانش رقص ستاره ها را ببينيم
و ماه را که به تو خيره شده
ولي تا نزديکترين بيابان نزيک خانه هامان ... راه درازيست
شايد ... شايد بايد نگاههاي خيره ي مردم را به جان خريد
وقتي فرياد مي کشي و آنها خيال مي کنند ديوانه اي !